Scholingscyclus “Deskundig in Palliatieve Zorg”
Thema’s: Misselijkheid en farmacotherapie in de palliatieve fase
Iedereen die geen zeebenen heeft en wel eens een bootreis maakt, kan er over meepraten: als je voortdurend misselijk bent en aldoor braakt, kun je alleen nog maar als een hoopje ellende aan dek hangen en raak je alle belangstelling voor je omgeving kwijt. Voor iemand die daarbij ook ernstig ziek is, zoals een patiënt in de palliatieve fase, hebben misselijkheid en braken vanzelfsprekend een nog grotere impact. Daarbij komt dat de naasten van iemand die misselijk is of braakt en meestal niet eet, zich zorgen gaan maken of de patiënt wel genoeg voedsel en vocht binnenkrijgt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat misselijkheid en braken een grote invloed hebben op de kwaliteit van leven van patiënten in dit stadium.
Medicamenteuze behandeling kan een oplossing en tegelijkertijd bron van ellende zijn voor patiënten met een beperkte eetlust en/of misselijkheid. Wanneer een palliatieve patiënt zijn of haar dagelijkse portie ochtendmedicatie naar binnen heeft gewerkt is de eetlust vaak ook verdwenen. En meermaals zal je als huisarts hierbij ook de vraag krijgen: “dokter, zijn al die pillen nog nodig?”